Ραπουνζέλ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άντρας και μία γυναίκα που ήθελαν πολύ να αποκτήσουν ένα παιδί. Επιτέλους μετά από πολύ καιρό η γυναίκα περίμενε να φέρει στον κόσμο ένα μωράκι. 

Στο πίσω μέρος του σπιτιού τους υπήρχε ένα μικρό παράθυρο το οποίο έβλεπε σε έναν εκπληκτικό κήπο, που ήταν φυτεμένος με φυτά και τα ωραιότερα λουλούδια. Γύρω-γύρω ήταν περιφραγμένος με έναν ψηλό τοίχο και κανείς δεν τολμούσε να μπει μέσα, γιατί ανήκε σε μια φοβερή μάγισσα. Μια μέρα η γυναίκα κοιτούσε από το παράθυρο στον κήπο και είδε κάποια λαχταριστά ραπανάκια.



Τα ραπανάκια ήταν τόσο πράσινα και φρέσκα που η έγκυος τα λιγουρεύτηκε. Κάθε μέρα που περνούσε όλο και περισσότερο μεγάλωνε η επιθυμία της να φάει ραπανάκια μέχρι που έχασε το χρώμα της και αρρώστησε. Όταν την είδε ο άντρας της σε αυτή τη κατάσταση τρόμαξε και ρώτησε για την αιτία. 

- Αν δεν φάω μερικά από τα ραπανάκια, που είναι πίσω από το σπίτι μας, νομίζω πως θα πεθάνω. 

Ο άντρας που αγαπούσε πολύ την γυναίκα του σκέφτηκε: 
'όσο επικίνδυνο κι αν είναι, θα πρέπει να της φέρω αμέσως μερικά'. 

Έτσι λοιπόν, μόλις έπεσε η νύχτα, σκαρφάλωσε προσεχτικά πάνω από τον τοίχο, μπήκε στον κήπο, ξερίζωσε βιαστικά λίγα ραπανάκια και τα πήγε στη γυναίκα του. 

Η γυναίκα του τα έκανε αμέσως σαλάτα και τα έφαγε με μεγάλη όρεξη. Τόσο πολύ της άρεσαν που την επόμενη ημέρα ήθελε να φάει κι άλλα. 
Ο άντρας της είδε ότι δεν θα μπορούσε να την ησυχάσει διαφορετικά και ξαναπήγε στον κήπο. 
Ξαφνικά όμως βλέπει μπροστά του την μάγισσα, που άρχισε να του φωνάζει, πώς τόλμησε να μπει στον κήπο της και να κλέβει τα λαχανικά της. 


Ο άντρας τρόμαξε πάρα πολύ και προσπάθησε να δικαιολογηθεί. Της είπε για την μεγάλη όρεξη τις γυναίκας του και για το πόσο επικίνδυνο θα ήταν να της χαλάσει το χατίρι, στην κατάσταση που βρίσκεται. 

Τότε η μάγισσα του είπε: 'ωραία λοιπόν, μπορώ να σου επιτρέψω να παίρνεις όσα ραπανάκια θέλεις από τον κήπο, αλλά σε ανταπόδοση θα πάρω το παιδί μόλις το γεννήσει η γυναίκα σου'.

Από τον φόβο του ο άντρας δέχτηκε κι έτσι όταν έφτασε η ώρα και η γυναίκα του γέννησε ένα ωραίο κοριτσάκι, εμφανίστηκε η μάγισσα, το πήρε και το ονόμασε Ραπουνζέλ.

Η Ραπουνζέλ έγινε το ομορφότερο παιδί του κόσμου.

Όταν όμως έγινε δώδεκα χρονών η μάγισσα την κλείδωσε σε έναν ψηλό πύργο, που δεν είχε ούτε πόρτα ούτε σκάλα. Μόνο πολύ ψηλά, στη κορυφή του, υπήρχε ένα μικρό παράθυρο. 

Όταν η μάγισσα ήθελε να ανεβεί στον πύργο, στεκόταν από κάτω και φώναζε:

'Ραπουνζέλ, Ραπουνζέλ! Άφησε τα μαλλιά σου'.

Η Ραπουνζέλ που είχε υπέροχα μακριά μαλλιά, σαν πλεξούδες από χρυσό, όταν άκουγε την μάγισσα να λέει τα λόγια αυτά, έλυνε τις πλεξίδες της και τις άφηνε να πέσουν στο κενό. Η μάγισσα έπιανε τις κοτσίδες, σκαρφάλωνε και ανέβαινε στον πύργο.

Μια μέρα περνούσε ένα βασιλόπουλο από το δάσος στο οποίο βρισκόταν ο πύργος. Το βασιλόπουλο είδε την Ραπουνζέλ στο παράθυρο και την άκουσε να τραγουδάει με τόσο γλυκιά φωνή, που την ερωτεύτηκε παράφορα. 

Απογοητεύτηκε όμως καθώς δεν υπήρχε πόρτα στον πύργο και δεν υπήρχε σκάλα που μπορούσε να φτάσει σε αυτό το ύψος. Έτσι πήγαινε κάθε μέρα στο δάσος και την παρατηρούσε, μέχρι που κάποια μέρα είδε την μάγισσα να έρχεται και να λέει:

'Ραπουνζέλ, Ραπουνζέλ! Άφησε τα μαλλιά σου'.

Μετά από αυτό κατάλαβε με ποια σκάλα μπορεί να ανέβει στον πύργο. 

Έτσι συγκράτησε τα λόγια που θα έπρεπε να πει και την επόμενη μέρα περίμενε πρώτα να βραδιάσει κι ύστερα πήγε στον πύργο και φώναξε:

'Ραπουνζέλ, Ραπουνζέλ! Άφησε τα μαλλιά σου'.

Η Ραπουνζέλ έριξε κάτω τις πλεξίδες της και ο πρίγκιπας ανέβηκε στο δωμάτιο της. Αρχικά η Ραπουνζέλ ταράχτηκε πάρα πολύ, γιατί δεν είχε ξαναδεί ποτέ της άντρα. Αλλά όταν το βασιλόπουλο άρχισε να της μιλάει ησύχασε. Της εξήγησε ότι το τραγούδι της τον είχε γοητεύσει τόσο πολύ, που δεν μπορούσε να βρει ησυχία παρά μόνο αν την έβλεπε από κοντά. 

Όταν η Ραπουνζελ έπαψε να φοβάται, ο πρίγκιπας την ρώτησε αν ήθελε να τον παντρευτεί. 

Η Ραπουνζέλ είδε ότι ήταν νέος και όμορφος και σκέφτηκε ότι θα την αγαπούσε περισσότερο από την γριά μάγισσα. 'Θέλω να έρθω μαζί σου και να σε παντρευτώ, αλλά δεν ξέρω πως μπορώ να κατεβώ 

από τον πύργο', απάντησε η κοπέλα 'γι αυτό κάθε φορά που θα έρχεσαι να μου φέρνεις ένα κουβάρι μετάξι, για να πλέξω μία σκάλα και όταν την τελειώσω θα με πάρεις με το άλογο σου'. 

Κι επειδή την ημέρα πήγαινε η γριά. συμφώνησαν ότι το βασιλόπουλο θα ερχόταν κάθε βράδυ. 

Η μάγισσα δεν κατάλαβε τίποτε, μέχρι που κάποια μέρα η κοπέλα της είπε: 'Για πες μου κυρά πως γίνεται και είναι τόσο δύσκολο να σε ανεβάσω πάνω στον πύργο ενώ, το βασιλόπουλο ανεβαίνει στη στιγμή; 'άπιστο παιδί' απάντησε η μάγισσα 'τι είναι αυτά που ακούω, νόμιζα πως σε είχα αποκόψει από τον κόσμο αλλά εσύ με εξαπάτησες' και κατάλαβε αμέσως ότι η Ραπουνζέλ κρατούσε μυστικά. 



Οργισμένη πήρε τα όμορφα μαλλιά της κοπέλας και τα γύρισε δύο-τρεις φορές από το αριστερό της χέρι, άρπαξε ένα ψαλίδι με το δεξί και χρατς-χρατς της τα έκοψε. Μετά έστειλε την Ραπουνζέλ σε μια ερημιά όπου θα ζούσε μόνο με μεγάλη δυσκολία και δυστυχία.

Την ημέρα που η μάγισσα έδιωξε την Ραπουνζέλ, έδεσε τα μαλλιά που είχε κόψει από την κοπέλα στο πόμολο και 

όταν ήρθε το βασιλόπουλο και φώναξε:

'Ραπουνζέλ, Ραπουνζέλ! Άφησε τα μαλλιά σου', άφησε να πέσουν τα μαλλιά. 

Το βασιλόπουλο ανέβηκε γρήγορα πάνω, αλλά αντί για την αγαπημένη του, βρήκε την μάγισσα που τον κοίταξε με φαρμακερό βλέμμα. «Μάλιστα» λέει ειρωνικά «ήρθες να βρεις την αγαπημένη σου, αλλά το όμορφο πουλάκι δεν είναι πια στη φωλιά του, το πήρε η γάτα που θα σου βγάλει και σένα τα μάτια σου. Για σένα η Ραπουνζέλ χάθηκε για πάντα, δεν πρόκειται να την ξαναδείς.» 


Το βασιλόπουλο έχασε την λογική του με αυτά που άκουσε και πήδηξε από τον πύργο. Από το πέσιμο δεν έχασε την ζωή του, αλλά έπεσε σε έναν θάμνο με αγκάθια που του τραυμάτισαν τα μάτια και δεν έβλεπε πια καθόλου. 
Έτσι τυφλός τριγυρνούσε άσκοπα στο δάσος και δεν έτρωγε τίποτε άλλο από μούρα και ρίζες και όλο έκλαιγε και παραπονιόταν για τον χαμό της αγαπημένης του. 


Αφού περιπλανήθηκε για χρόνια, έφτασε κάποτε στην ερημιά που ζούσε φτωχικά η Ραπουνζέλ, η οποία είχε γεννήσει  στο μεταξύ δίδυμα, ένα κορίτσι και ένα αγόρι.


Το βασιλόπουλο άκουσε μία φωνή που του φάνηκε πολύ γνωστή και καθώς κατευθύνθηκε προς την φωνή, η Ραπουνζέλ τον αναγνώρισε κι έτρεξε να τον αγκαλιάσει κλαίγοντας. 

Δύο από τα δάκρυά της έπεσαν στα μάτια του, που καθάρισαν αμέσως και άρχισε να βλέπει όπως και πριν. 

Τότε το βασιλόπουλο πήρε την Ραπουνζέλ 
και την οδήγησε στο βασίλειο του, 
όπου τους υποδέχτηκαν όλοι με χαρά. 

Εκεί έζησαν για πολλά χρόνια 
χαρούμενοι και ευτυχισμένοι .